Zaaien en oogsten

Er zijn 2 kinderen op het centrum. Dolphin en Emmanuel. Ineke en ik hebben ze meegenomen naar Sondu. Marktdag. Moment dat ze wisten dat ze daar heen gingen. Werden ze beide dolenthousiast. Hele belevenis voor ze met een pikipiki naar beneden. We passeerde elkaar zo af en toe en dan was het een hoop gegil op de motor.
Op de markt 2 mutsen gekocht voor ze. Emmanuel kreeg nog 2 shirts van Ineke. Dolphine is vorige week al met Ineke naar de markt geweest voor een jurk. We pinnen wat geld. En gaan naar de supermarkt voor een ijsje. Deze krijgen we gratis van de vriendelijke Indiër. Het is echt een feest voor ze.
Echt makkelijk lopen met ze is het niet. De wegen zijn hobbelig met veel stenen. Je moet goed kijken waar je loopt. Dolphine is al 3x gevallen en ook de vermoeidheid slaat toe. Eenmaal op de pikipiki genieten ze van de wind, omgeving, 1 op 1 contact. Ze zijn er echt even uit geweest. Doordat ze geen ouders hebben, komen ze bijna nooit van het centrum af. Simpel iets waarmee ze een mooi herinnering hebben.

Moestuingrond kopen: het is nogal een proces. Allereerst moesten er formulieren ingevuld worden waardoor men een keurig contract heeft kunnen opgestellen. Deze is afgeleverd in de stad bij een advocaat.
Advocaat heeft het ondertekend en heeft een mannetje op stap gestuurd om het persoonlijk te komen brengen.
Zaterdag om 12uur hebben we iedereen opgetrommeld; eigenaar en getuigen. (Zoon) We hebben getekend! Zowel met handtekening als vingerafdruk. Hoe geweldig, 2 uur voor mijn vertrek is moestuingrond definitief van Nyabondo. Ik maak een sprongetje samen met Ludo wanneer zij de kamer uit zijn. De dames hebben het gefikst

Maar ja dan komt er ook een moment om afscheid te nemen van iedereen en dat zijn altijd lastige momenten. Je bouwt een band met mensen op. Ze zitten diep in je hart. Droog kan ik het niet houden bij sommige mensen, ik koester die kostbare momenten, waarbij ze een warme en welgemeende knuffel geven of waarbij ze nog net even langer je hand vast houden.
Overweldigende gevoel van dankbaarheid. Wat een voorrecht hier te zijn en liefde uitdelen die we allemaal zo hard nodig hebben. Een bloem kan niet bloeien zonder zon, en de mens kan niet leven zonder liefde.
En wanneer je liefde zaait. Oogst je ook liefde en dat is wat ik hier duidelijk heb gevoeld. Ik hou van mensen en ik hou van verbinding.

Ik begon met eerste bezoekje naar Jerrian. Zo eindig ik er ook mee. Ze gaf aan dat ze graag een rolstoel voor binnenshuis wil. Ze loopt op krukken en heeft calipers aan. Koken en de combinatie van haar beperking maakt dat het best onveilig is.
Op centrum heb ik gevraagd om een oude rolstoel op te knappen. Op de weg naar airport hebben we deze rolstoel gebracht. Onderweg belde ik haar dat we met 15min langs kwamen. Ze was enorm verrast. Dat koppie toen ze buiten kwam. In onze ogen misschien, simpel of iets kleins maar het heeft zo'n grote impact, het vergroot haar zelfstandigheid!


En dan ineens sta je op het vliegveld. Kerstmuziek op de achtergrond. Flikkerende kerstverlichting in opgepimpte kerstbomen. Ik sta met mijn korte broek in te checken. Iets klopt hier iets niet haha

Op naar Hollands klimaat en weer terug naar zaaien en oogsten op Nederlandse bodem.