Groot geloof
24 Juli 2015 | Kenia, Kisumu
Groot geloof......
Vrijdag de 17e, alweer bijna 1 week onderweg. Tijd vliegt supersnel voorbij(ondanks dat alles langzaam gaat, hoe paradoxaal kun je het hebben). Grote issues blijven hier nog steeds, het overleven om voor al deze kinderen goed te zorgen. Ook hier is geld een belangrijke issue, als het er niet is, dan wordt het een lastig verhaal. De baas van het centrum, sister Ludovena, moet elke dag belangrijke keuzes maken. Tijdens onze voorbereiding naar Kenia, hebben we volop ideeën, welke wij vinden wat goed is voor het centrum. Hier aangekomen, blijken onze ideeën soms niet te stroken met wat de nood is hier, en moeten we omschakelen, naar wat hier op het centrum belangrijk is. Daar draait het uiteindelijk wel om. Dat is nog steeds onze drijfveer voor ons om hier te zijn. Wat kunnen wij voor hen betekenen, vanuit Keniaans perspectief. Op het moment dat we denken dat we precies weten hoe het moet, blijkt het toch anders te moeten. een mooi leer proces voor onszelf. We zien nog steeds resultaat. Kinderen die nu zelf denken aan de toekomst, kinderen die naar het vervolgonderwijs gaan, de grootte van het centrum en de impact voor de regio qua werkgelegenheid. Het is mooi om te zien dat de gehandicapte kinderen, een groot geloof hebben. Dat maken we mee, tijdens de Bijbelstudies, tijdens de kerkdiensten en tijdens hun dagelijkse handelen. Wij denken dat hun toekomstperspectief somber is, maar zij gaan elke dag met een lach tegemoet. Dat is wel iets om van leren. Het onderwijs is iets wat ook begint te leven in dit land. Zonder onderwijs is er al helemaal geen toekomst. Dat begint wel bij iedereen wel door te dringen. Met als gevolgd dat alles scholen erg vol zitten. Dat is natuurlijk weer goed voor de werkgelegenheid, want er zijn weer medewerkers voor al die scholen nodig. Sommige scholen hebben vakantie dus onze "keniaanse dochter" Maureen is deze vrijdag heel laat in de avond gekomen en ze verblijft de komende tijd bij ons. Maureen was verledenjaar nog bij ons op visite in Nederland. Geweldig om haar weer te ontmoetten.
Zaterdag de 18e was er gelukkig weer stroom, in tegenstelling tot de vrijdag,de gehele vrijdag was er geen stroom, niet dat iemand zich heel druk maakt hierom, maar wij als blanken, beginnen dan toch wel nerveus te worden. Hoe moeten we dan bijvoorbeeld koken? Maike ligt sinds gisterenmiddag ziek op bed. Overgeven, diaree, en buikkrampen zorgen ervoor dat ze niet helemaal lekker in haar vel zit nu. De materialen voor de tafeltennistafel zijn gekocht. Daar gaan we vanaf maandag mee aan de slag. Zaterdag was er een engelse kerkdienst. De ruim twee uur durende dienst heeft alleen Job kunnen volhouden. Zondag 19 juli naar de grote stad Kisumu, voor de noodzakelijke boodschappen. Maike en Christa bleven op het centrum achter, omdat Maike nog ziek was. Kisumu is ongeveer 1,5 uur rijden van ons centrum. Op de terugweg naar het centrum in een grote regenbui gereden, het was aangenaam, immers het is hoogst zomer en elke regendruppel kunnen ze hier wel gebruiken. Rijden in de regen brengt natuurlijk ook wel weer wat gevaren met zich mee, zeker wanneer je de dancing road omhoog moet! Toen we arriveerden op het centrum, zei Sjoerd" deze autorit is spannender dan de Efteling", en dat klopt ook helemaal. Door de regen is er ook vaker geen dan wel stroom, dat beperkt je wel in heel veel dingen. Maar ach als er geen stroom is , is er geen keniaan die zich daar heel erg druk om maakt. Regen is veel belangrijker, want dat voorziet men in hun primaire levensbehoefte... Maike is sinds Maandag wel weer herstellende gelukkig en ze eet weer het hoogst noodzakelijke. Het lievelingsgerecht van de doorsnee Keniaan bestaat uit Ugali met wat groente en bij bijzondere gelegenheden ook vlees. Ugali is een zachte brij van maismeel en water. Het valt behoorlijk zwaar op de maag en het smaakt eigenlijk nergens naar, maar een Keniaan kan en wil geen dag zonder. Aardappels worden wel gegeten, maar dan ergens bij en zeker niet als hoofdvoedsel. Sukuma Wiki wordt ook veel gegeten en is een groente die lijkt op groene kool. De Keniaanse keuken bestaat dus niet uit allerlei tongstrelende gerechten, want men eet simpelweg om de honger te stillen. Het water uit de kraan kan niet gedronken worden. Mineraalwater is in iedere stad te koop. Maar de vraag is dus, hoe is het eten bereid, aangezien Maike ziek is geworden, waarschijnlijk van niet goed voorbereid eten. Dinsdag 21 juli. De vorderingen van het guesthouse gaan naar de zin van Mark te traag. Te weinig mensen die te langzaam werken. Een goed gesprek met de aannemer volgt, en hij beloofd beterschap. Stroom is nog wel een ding hier, weer een hele dag zonder, je begint er aan te wennen. De afgelopen dagen dus weinig tot geen stroom gehad, soms irritant, maar ach je legt je er op den duur wel bij neer en je raakt er ook wel een soort aan gewend. Woensdag heeft Christa de sla uit de tuin gehaald, mooie grote kroppen, sommige waren al doorgeslagen, de boer had geen idee wanneer ze er uit moesten. Kenianen eten weinig tot niet rauw voedsel. De kinderen kregen' s avonds geprakte aardappels met sla die aangemaakt was met azijn-peper-zout. Mooi om te zien dat ze het dit eten lekker vonden. Woensdag zijn we in de middag naar sigoti gereden-klein half uur- met de piki piki. In het verleden was dit een geweldig uitzichtspunt, mooi gemarkeerd door keniaanse kunstenaars. Het uitzicht is nog steeds bijzonder goed, maar de verdere omgeving is helaas door de jaren heen sterk vervallen. Donderdag 23 juli is Mark met Job naar Kisumu gereden. Zaken voor het guesthouse geregeld alsmede nieuwe regengoten voor de vocational training centre ( de huishoudschool op het centrum) gekocht. Dat gaat niet zonder slag of stoot, de aannemer moet hiervoor nog een behoorlijk aantal zaken regelen, we zijn erg benieuwd of hij zijn afspraken gaat na komen. Zo na twee weken hier op hete centrum zijn wel allemaal al wel een keer "ziek" geworden, is het tempo laag, klimaat is goed, als gezin genieten we wel van elkaar en van alles wat op het centrum is, maar zien we ook nog steeds de nood. Gelukkig is het geloofsvertrouwen hier groot, wat of ons ook wel een boost geeft om vooral door te gaan met ons werk.
Vrijdag de 17e, alweer bijna 1 week onderweg. Tijd vliegt supersnel voorbij(ondanks dat alles langzaam gaat, hoe paradoxaal kun je het hebben). Grote issues blijven hier nog steeds, het overleven om voor al deze kinderen goed te zorgen. Ook hier is geld een belangrijke issue, als het er niet is, dan wordt het een lastig verhaal. De baas van het centrum, sister Ludovena, moet elke dag belangrijke keuzes maken. Tijdens onze voorbereiding naar Kenia, hebben we volop ideeën, welke wij vinden wat goed is voor het centrum. Hier aangekomen, blijken onze ideeën soms niet te stroken met wat de nood is hier, en moeten we omschakelen, naar wat hier op het centrum belangrijk is. Daar draait het uiteindelijk wel om. Dat is nog steeds onze drijfveer voor ons om hier te zijn. Wat kunnen wij voor hen betekenen, vanuit Keniaans perspectief. Op het moment dat we denken dat we precies weten hoe het moet, blijkt het toch anders te moeten. een mooi leer proces voor onszelf. We zien nog steeds resultaat. Kinderen die nu zelf denken aan de toekomst, kinderen die naar het vervolgonderwijs gaan, de grootte van het centrum en de impact voor de regio qua werkgelegenheid. Het is mooi om te zien dat de gehandicapte kinderen, een groot geloof hebben. Dat maken we mee, tijdens de Bijbelstudies, tijdens de kerkdiensten en tijdens hun dagelijkse handelen. Wij denken dat hun toekomstperspectief somber is, maar zij gaan elke dag met een lach tegemoet. Dat is wel iets om van leren. Het onderwijs is iets wat ook begint te leven in dit land. Zonder onderwijs is er al helemaal geen toekomst. Dat begint wel bij iedereen wel door te dringen. Met als gevolgd dat alles scholen erg vol zitten. Dat is natuurlijk weer goed voor de werkgelegenheid, want er zijn weer medewerkers voor al die scholen nodig. Sommige scholen hebben vakantie dus onze "keniaanse dochter" Maureen is deze vrijdag heel laat in de avond gekomen en ze verblijft de komende tijd bij ons. Maureen was verledenjaar nog bij ons op visite in Nederland. Geweldig om haar weer te ontmoetten.
Zaterdag de 18e was er gelukkig weer stroom, in tegenstelling tot de vrijdag,de gehele vrijdag was er geen stroom, niet dat iemand zich heel druk maakt hierom, maar wij als blanken, beginnen dan toch wel nerveus te worden. Hoe moeten we dan bijvoorbeeld koken? Maike ligt sinds gisterenmiddag ziek op bed. Overgeven, diaree, en buikkrampen zorgen ervoor dat ze niet helemaal lekker in haar vel zit nu. De materialen voor de tafeltennistafel zijn gekocht. Daar gaan we vanaf maandag mee aan de slag. Zaterdag was er een engelse kerkdienst. De ruim twee uur durende dienst heeft alleen Job kunnen volhouden. Zondag 19 juli naar de grote stad Kisumu, voor de noodzakelijke boodschappen. Maike en Christa bleven op het centrum achter, omdat Maike nog ziek was. Kisumu is ongeveer 1,5 uur rijden van ons centrum. Op de terugweg naar het centrum in een grote regenbui gereden, het was aangenaam, immers het is hoogst zomer en elke regendruppel kunnen ze hier wel gebruiken. Rijden in de regen brengt natuurlijk ook wel weer wat gevaren met zich mee, zeker wanneer je de dancing road omhoog moet! Toen we arriveerden op het centrum, zei Sjoerd" deze autorit is spannender dan de Efteling", en dat klopt ook helemaal. Door de regen is er ook vaker geen dan wel stroom, dat beperkt je wel in heel veel dingen. Maar ach als er geen stroom is , is er geen keniaan die zich daar heel erg druk om maakt. Regen is veel belangrijker, want dat voorziet men in hun primaire levensbehoefte... Maike is sinds Maandag wel weer herstellende gelukkig en ze eet weer het hoogst noodzakelijke. Het lievelingsgerecht van de doorsnee Keniaan bestaat uit Ugali met wat groente en bij bijzondere gelegenheden ook vlees. Ugali is een zachte brij van maismeel en water. Het valt behoorlijk zwaar op de maag en het smaakt eigenlijk nergens naar, maar een Keniaan kan en wil geen dag zonder. Aardappels worden wel gegeten, maar dan ergens bij en zeker niet als hoofdvoedsel. Sukuma Wiki wordt ook veel gegeten en is een groente die lijkt op groene kool. De Keniaanse keuken bestaat dus niet uit allerlei tongstrelende gerechten, want men eet simpelweg om de honger te stillen. Het water uit de kraan kan niet gedronken worden. Mineraalwater is in iedere stad te koop. Maar de vraag is dus, hoe is het eten bereid, aangezien Maike ziek is geworden, waarschijnlijk van niet goed voorbereid eten. Dinsdag 21 juli. De vorderingen van het guesthouse gaan naar de zin van Mark te traag. Te weinig mensen die te langzaam werken. Een goed gesprek met de aannemer volgt, en hij beloofd beterschap. Stroom is nog wel een ding hier, weer een hele dag zonder, je begint er aan te wennen. De afgelopen dagen dus weinig tot geen stroom gehad, soms irritant, maar ach je legt je er op den duur wel bij neer en je raakt er ook wel een soort aan gewend. Woensdag heeft Christa de sla uit de tuin gehaald, mooie grote kroppen, sommige waren al doorgeslagen, de boer had geen idee wanneer ze er uit moesten. Kenianen eten weinig tot niet rauw voedsel. De kinderen kregen' s avonds geprakte aardappels met sla die aangemaakt was met azijn-peper-zout. Mooi om te zien dat ze het dit eten lekker vonden. Woensdag zijn we in de middag naar sigoti gereden-klein half uur- met de piki piki. In het verleden was dit een geweldig uitzichtspunt, mooi gemarkeerd door keniaanse kunstenaars. Het uitzicht is nog steeds bijzonder goed, maar de verdere omgeving is helaas door de jaren heen sterk vervallen. Donderdag 23 juli is Mark met Job naar Kisumu gereden. Zaken voor het guesthouse geregeld alsmede nieuwe regengoten voor de vocational training centre ( de huishoudschool op het centrum) gekocht. Dat gaat niet zonder slag of stoot, de aannemer moet hiervoor nog een behoorlijk aantal zaken regelen, we zijn erg benieuwd of hij zijn afspraken gaat na komen. Zo na twee weken hier op hete centrum zijn wel allemaal al wel een keer "ziek" geworden, is het tempo laag, klimaat is goed, als gezin genieten we wel van elkaar en van alles wat op het centrum is, maar zien we ook nog steeds de nood. Gelukkig is het geloofsvertrouwen hier groot, wat of ons ook wel een boost geeft om vooral door te gaan met ons werk.
-
24 Juli 2015 - 09:27
Hennie:
Beterschap en sterkte gewenst met alle "moeizame" werkzaamheden. Fijn dat het regent daar, hier zal de komende dagen ook veel vallen waar we niet blij mee zijn. Maar ja... wij zijn niet afhankelijk van onze moestuin. De super om de hoek en geld in de portemonnee. Wat een innerlijke rijkdom (geloof) als je alles met een blij gemoed kunt nemen zo als het komt. Inderdaad iets om van te leren.Bij ons moet alles van een leien dakje gaan. -
24 Juli 2015 - 10:06
Zr.Vita.:
Dag Christa en Mark,
Dank voor jullie verslagen. Ik vind het leuk iets over jullie zijn in Nyabondo te horen. Ik kan me alles levendig voorstellen. Het mooie en het minder mooie. Heel veel dank voor jullie grote inzet, want ik weet dat het allemaal zo eenvoudig niet is.
Ik wens jullie een goed verblijf in gezondheid. Het huis wordt heel mooi. Ik hoop dat het gauw in gebruik kan worden genomen.
Groetjes,
Zr.Vita. -
24 Juli 2015 - 10:34
Joan:
Heerlijk om weer even in gedachten daar te zijn en weer wat nieuws te horen. Ik ga waarschijnlijk winter 2016 met Greet (een van mijn woongenoten) weer eens die kant op. Lijkt me leuk om haar alles te laten zien.
Dank voor je prachtige verslag. Heel veel sterkt en plezier, liefs Joan -
26 Juli 2015 - 11:39
Elma Van 't Hof:
Hoi Christa en Mark, Willen jullie Job, Meta en Maaike de groeten doen. Ik heb de reisverslagen gelezen en zal ze ook pa en moe laten lezen, Elma van 't Hof, ook namens Joop -
26 Juli 2015 - 20:40
Hans En Aukje:
Wat een paar mooie verslagen. Fijn dat het goed met jullie gaat en gelukkig dat Maike weer beter is. We denken vaak aan jullie en zouden graag even om het hoekje mee willen kijken. Wat fijn dat Maureen ook bij jullie is. Doe haar de hartelijke groeten van ons. We wensen jullie een hele goede en gezegende tijd toe en we hopen dat alle werkzaamheden die jullie graag willen doen ook afkomen.
Hartelijke groet van jullie buurtjes. -
28 Juli 2015 - 11:51
Ineke:
Wat heerlijk allemaal, maar soms ook zorgelijk.
Hopelijk gaat het meer regenen.
En ook dat de laatste loodjes van het Questhouse in orde komen.
Heeeeel veel succes er mee.
Veel plezier en beterschap voor Maike en de rest.
Lieve gr. Ineke
-
29 Juli 2015 - 19:22
Yvonne Gallagher:
Ik ben trots op jullie maar maak me soms zorgen wanneer ik lees dat jullie ziek zijn. Rustig aan en lief en positief zijn naar elkaar. Scarlett wil graag Maike en Sjoerd groeten vanuit Engeland. Kusjes van ons
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
