De dag waar het allemaal om draait

Lieve mensen,
op het moment van schrijven zit ik in Nairobi. Mijn laatste nacht in een vreemd bed.
Ik zie er naar uit om naar huis te gaan.
Wat een week!
Woensdag kwamen we aan bij hospital. Bij het uitstappen zag ik een kluit mensen om de kist heen. De kist stond buiten. Allemaal luid te huilen. Een prachtige witte kist, ze was bekleed met een witte doek.
Pamela toverde werkelijk een prachtige gebed hardop uit. Maureen begon heel hard te huilen. Al snel werd ze in een matatu gezet. Matatu zijn de taxibusjes. Maar deze was speciaal gemaakt voor funerals.
10 motors met bloemen op stuur en 4 auto's en schoolbus volgde de route achterelkaar.
Heel rustig reden we. 3 kwartier lang met onderweg luid gehuil. Ik heb even mijn mp3 aangehad met het liedje; " wat een geweldige God" van de nieuwe opwekkingcd. Heel apart... op de een of ander manier kon ik dat ook echt beamen... hoewel je zou denken daar denk je toch niet aan.

We arriveerde bij Nyanchama's school, daar was een dienst. Natuurlijk was ik de enige blanke. Alles wat ik doe dat zag men.. ik voelde de ogen gericht op mij.
de kerk zat bomvol. elke rij wel 13 mensen, en 32 rijen. Ik werd nog naar voren gehaald. en heb daar uit het hoofd een stukje verteld wie Nyanchama voor mij was. Ook Pamela schudde een prachtige speech uit haar mouw.
Na de dienst van 2 uur... zijn we naar haar huis gewandeld. Ze werd buiten neergezet op een klein tafeltje. We gingen naar binnen, want haar moeder had ik nog niet gezien. een klein kamertje met 25 personen en iedereen had een stoel. Linnet haar moeder was verslagen! Intens omarmde wij elkaar. I was speakless. ik kon alleen maar zeggen. Sorry... Maureen had foto's gehaald. Allerlei foto's kwamen voorbij, van ons huwelijkdag, sjoerd en maike, mijn ouders.. etc etc. heel mooi. We hebben zelfs gelachen met elkaar. Tot dat ik het programma kreeg van begravenis. er stond over de gehele pagina een foto van mij en Nyanchama. en nog een foto ik met haar op de schommel. Toen had ik het niet meer... het was nu dan toch echt definitief.

we sliepen bij de priester.. we hebben daar avondeten gehad. Dat was een hele mooie tijd. Mooie gesprekken en zelfs nog een groote glas wijn gehad.
Het bed waar ik op sliep was heerlijk doorgezakt.. je kunt je dan wel voorstellen hoe ik me hebt geslapen.

Om 10.00uur verzamelde we bij haar thuis. De mannen waren volop aan de gang het gat te graven. indrukwekkend om te zien.
Pas om 12 uur begon de dienst. Ongeloofelijk hoeveel mensen er wel niet waren. Overal waar je keek stonden mensen.
De school van broertje david was er. en haar eigen school. Een hoop handjes geschud, en hoop foto's werden er gemaakt, het leek wel of ik een beroemdheid was. op het laatst ook erg vervelend..
Een speech kunnen doen, die ik had voorbereid. Mark had een gedicht meegegeven die ik ook hebt uitgesproken.
Op het moment dat ik zei dat ik beloofd had aan Nyanchama om voor haar zus Maureen te zorgen, werd er luid geapplaudiseerd.

Een mooi foto ingelijst van mij had ik op de kist gezet. Het was onze eerste foto samen. 13 jaar geleden.

Heel indrukwekkend om haar het graf in te zien gaan. Maureen stortte neer en schreeuwde het uit. Dat ging door merg en been. Ik heb zonnebloempitten over haar graf heen gestrooid, ze was een zonnetje.
iedereen benoemde dat ze altijd lachte en door haar beperking heeft mensen bemoedigt. Ze was eigenlijk een lerares..

Doordat het allemaal zo laat was en ik nog zeker 1,5uur moest reizen moest ik al snel afscheid nemen van haar familie. In een donkere ruimte heb ik afgescheid genomen, nog geld in de handen van haar vader gedrukt. Ook met een gevoel van niet wetende wanneer de volgede keer is dat ik ze zie. Maureen liep met ons mee naar onze kamer. en al gauw zaten we in de auto op naar ons volgende adres. Ria en Fred zijn nederlanders en hebben een geweldig project in Oyugis. Heerlijk om daar even te zijn. Ik kwam aan, en het was zo heftig allemaal ik kon niet eens meer nederlands praten. Alle emoties waren ver-engelst.Na een paar uur ging het wel weer. Sjoerd en Maike nog gesproken. en zojuist heb ik ze nog even gezien via skype, helaas konden ze mij niet zien. Het is goed zo dat ik weer naar huis kan gaan. Ik zie er dan ook naar uit. Het zal ook vreemd zijn om dit weer achter me te moeten laten. Want Kenia zal nu toch echt anders worden.. Nyanchama mijn lieverd is er niet meer! Wat een verlies! Ik zal haar missen. maar ik weet dat het nu goed is.... ben erg jarloers op God... Maar watt ben ik gezegend door deze week heen...

Bedankt voor jullie lieve woordjes en bemoedigingen. Bedankt dat jullie er voor Mark waren. Dat waardeer ik enorm.

Liefs Christa

Foto's volgen later...