Weer terug op Nederlandse bodem
Door: christaenmarkinkenia
16 Juli 2012 | Nederland, Zwolle
Lieve allemaal,
Weer terug op Nederlandse bodem. Het had niet veel gescheeld of ik had een vliegtuig later moeten nemen. Aangekomen in de ochtend, bleek vliegtuig overbooked.. met het gevolg dat ik 3 kwartier in onzeker heid werd gelaten of er nog een plekje voor mij was. Toen ik uiteindelijk wel mee mocht moest ik nog rennen naar de gate en werd achter mij het vliegveld "deur" gesloten. Pff dat was op het nippertje.
Wat heerlijk om de kinderen weer te zien. Ze stonden me op te wachten met zonnebloemen. Heel bijzonder. Mijn ouders waren ook bij deze happening aanwezig.
De eerste nacht heerlijk geslapen in mijn eigen bed Zondagochtend draaide ik alweer de babycreche. Maike kwam na de dienst bij me en zei; he je hebt een baby in je hand, dat lijkt wel jouw baby. Joh Maike je weet toch dat dat niet zo is. Hoe heet ze mama; Geen idee maike, ik zal eens even kijken op haar stickertje, ooh ze heet Maureen. Maike; nou dat is toevallig.
Smiddags belde ik naar Kenia, haar ouders even te spreken, het gaat goed met ze, maar enorme leegte. Maureen komt aan de telefoon en zegt Hello my mum... ik moest even slikken. Nyanchama noemde mij altijd zo en nu ineens Maureen, dat kan ik nog niet plaatsen.
en ja dan is het ineens maandag...Hoe bizar is het allemaal geweest. Sneltrein van emoties. Soms moeilijk te bevatten. Mijn hart huilt! Wat kan ik nog zeggen...
Ik heb zojuist foto's bij de verhalen geplaatst. Dat geeft een goede indruk van het geheel.
Ontzettend bedankt voor jullie lieve woordjes, lieve bemoedigingen, lieve omhelsingen, lieve knuffels en een warm welkom thuis.
Liefs,
Christa
Weer terug op Nederlandse bodem. Het had niet veel gescheeld of ik had een vliegtuig later moeten nemen. Aangekomen in de ochtend, bleek vliegtuig overbooked.. met het gevolg dat ik 3 kwartier in onzeker heid werd gelaten of er nog een plekje voor mij was. Toen ik uiteindelijk wel mee mocht moest ik nog rennen naar de gate en werd achter mij het vliegveld "deur" gesloten. Pff dat was op het nippertje.
Wat heerlijk om de kinderen weer te zien. Ze stonden me op te wachten met zonnebloemen. Heel bijzonder. Mijn ouders waren ook bij deze happening aanwezig.
De eerste nacht heerlijk geslapen in mijn eigen bed Zondagochtend draaide ik alweer de babycreche. Maike kwam na de dienst bij me en zei; he je hebt een baby in je hand, dat lijkt wel jouw baby. Joh Maike je weet toch dat dat niet zo is. Hoe heet ze mama; Geen idee maike, ik zal eens even kijken op haar stickertje, ooh ze heet Maureen. Maike; nou dat is toevallig.
Smiddags belde ik naar Kenia, haar ouders even te spreken, het gaat goed met ze, maar enorme leegte. Maureen komt aan de telefoon en zegt Hello my mum... ik moest even slikken. Nyanchama noemde mij altijd zo en nu ineens Maureen, dat kan ik nog niet plaatsen.
en ja dan is het ineens maandag...Hoe bizar is het allemaal geweest. Sneltrein van emoties. Soms moeilijk te bevatten. Mijn hart huilt! Wat kan ik nog zeggen...
Ik heb zojuist foto's bij de verhalen geplaatst. Dat geeft een goede indruk van het geheel.
Ontzettend bedankt voor jullie lieve woordjes, lieve bemoedigingen, lieve omhelsingen, lieve knuffels en een warm welkom thuis.
Liefs,
Christa
-
16 Juli 2012 - 20:34
Inge:
Chris, ik heb elk verhaal met een brok in me keel gelezen. Wat fijn om te lezen dat je alles toch goed heb af kunnen sluiten. En dat je nu weer safe home bent. Ik zie je snel! Dikke kus -
16 Juli 2012 - 20:37
Bart En Joke:
He Christa,
Wat een mooie foto's heb je geplaatst.
Goed dat je weer thuis bent. Heel indrukwekkend om te zien hoeveel mensen er waren en jou daar zo te zien staan.
Veel sterkte nog in de komende tijd !! -
16 Juli 2012 - 23:02
Marian Van Dijk:
Bedankt voor het delen Christha. Ik hoop dat het je ook een stukje verwerking heeft gegeven door het te verwoorden. Sterkte en Gods zegen bij het verdere gemis ......... -
17 Juli 2012 - 09:14
Carolien:
Christa,
Fijn dat je weer veilig thuis bent. Wat een bijzondere reis en wat ben je een bijzonder mens!
Fijn om zo mee te kunnen leven.
-
18 Juli 2012 - 11:56
Monique:
Ik was onder de indruk van de foto's! Vooral die van de begrafenis: de sfeer, al die mensen, de kaarsrechte bomen en de witte kist. Sterkte met de verwerking van deze bijzondere ervaring. -
19 Juli 2012 - 14:37
Tante Aagje En Ome D:
We willen jullie hierbij nog condoleren met het verlies,we schrokken er wel van toen we het hoorden,vooral omdat we haar gezien hebben zowel hier in Holland alzo ook in Kenia,we zullen haar lach niet snel vergeten die blijheid die ze over zich had ,veel sterkte,liefs.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
